Wydawnictwo

Pierwszy, najstarszy drukowany dokument na ziemiach polskich powstał w klasztorze OO. Bernardynów w Krakowie. Ten inkunabuł to Almanach Cracoviense ad annum 1474 (Almanach krakowski na rok 1474) – jest to astronomiczno-astrologiczny kalendarz ścienny.

W latach powojennych nasze klasztory wydawały głównie monografie historyczne własnym sumptem.
W czasach PRL wydawnictwo cenzurowano m.in. za chęć publikacji albumu Adama Bujaka „Misteria Kalwaryjskie” (1974), w którym miały być zamieszczone zdjęcia prezentujące tłumy pielgrzymów oraz młodzież w kalwaryjskim sanktuarium.

W 1985 r. władze PRL nakazały usunąć z książki Tadeusza Żychiewicza pt. „Żywoty” rozdział poświęcony ks. Józefowi Kurzei – pierwszemu budowniczemu kościoła w Nowej Hucie.

Wiele książek zaplanowanych do publikacji w czasach PRL nie przeszło państwowej cenzury, w wyniku czego nie mogło być wydrukowanych. Zaliczała się do nich m.in. „Książeczka pielgrzyma” autorstwa ks. Józefa Tischnera.

W latach 70-tych wydawnictwo nabywało papier we własnym zakresie, aby następnie dostarczyć go do drukarni. Po roku 1983 papier musiał być kupowany w ramach przysługującego limitu, określonego przez Ministerstwo Kultury i Sztuki.

W okresie powojennym trudno było wydrukować książkę, jednak każda łatwo się sprzedawała. Po roku 1989 nastąpiła odwrotna tendencja.

Pod koniec lat 80-tych dużą pomocą w pracy wydawniczej było nabycie dwóch komputerów do składu książek: Poltype 02 i Poltype 04.

Jednym z pierwszych współpracowników wydawnictwa był znany obecnie fotograf Adam Bujak.