Kronika Zakonu Braci Mniejszych Obserwantów (1209-1536)

Ojciec Jan z Komorowa (ok. 1465-1536) był jednym z najwybitniejszych bernardynów żyjących na przełomie XV/XVI wieku. Do Zakonu Braci Mniejszych wstąpił mając ok. 30 lat i posiadając gruntowne wykształcenie. W zakonie pełnił różne obowiązki. Był gwardianem, prowincjałem, delegatem na kapituły generalne. Ostatnie cztery lata życia mieszkał w Krakowie i mimo starszego wieku poświęcił je pisaniu kroniki zakonu.

Najważniejsze i najobszerniejsze dzieło o. Jana z Komorowa powstało w ostatnich latach jego życia, gdy nie pełnił już żadnych obowiązków w prowincji. Wówczas to powstał rękopis jego kroniki, nazywany Rękopisem Czartoryskich. Równocześnie z oryginałem przygotowywał kopię wspomnianego rękopisu, nazwaną później Rękopisem Jagiellońskim. Kronika ojca Jana z Komorowa, której przekład przedstawia o. Kazimierz Żuchowski, zaczyna się od słów: Incipit breve memoriale Ordinis Fratrum Minorum…, czyli Zaczyna się krótka kronika Zakonu Braci Mniejszych. Autor opowiada o przełożonych zakonu i o wydarzeniach w zakonie, o nieporozumieniach, sprzeczkach i waśniach powstających w różnych czasach i z różnych powodów. Autor opowiada też o początkach prowincji polskiej, o zakładaniu nowych klasztorów, o trosce o obecne i przyszłe klasztory, o łaskach i przywilejach. Jan z Komorowa przedstawia chronologicznie dzieje całego zakonu, przede wszystkim jego początki, wymienia generałów i wikariuszy obserwanckich, omawia herezje i sekty, które w tym czasie powstały, ukazuje rozprzężenie w zakonie i podejmowane próby przywrócenia karności oraz rozwój ruchów obserwanckich. Uwzględnia także ogólne dzieje zakonu. Szczególnie szeroko omawia historię bernardynów w Polsce. Autor rozpoczynając historię zakonu od św. Franciszka, doprowadza ją do 1535 roku.

Kronika Jana z Komorowa napisana jest językiem żywym, barwnym i obrazowym.

przetłumaczył o. Kazimierz Żuchowski OFM

str. 408, format 170×240 mm, oprawa twarda